Responsive image

Column Joyce Roodnat - NEELIE!

"In de schouwburg zitten, woedend worden en niet weg kunnen. Het gebeurt me zelden. Maar nu wel, bij Neelie!. Maar ik houd mijn fatsoen, ik blijf zitten en kijk toe hoe dit stuk Neelie Kroes misbruikt." Vandaag verscheen een column van Joyce Roodnat over seksuele intimidatie.

 

Lees de hele column over #metoo, Neelie, Harvey Weinstein en Claude Lanzmann op de website van NRC Handelsblad. Suburbia verstuurde onderstaande reactie aan Joyce Roodnat:

Hartelijk dank voor uw bevlogen commentaar op onze voorstelling ‘NEELIE!’ vandaag in het NRC. Wij reageren hier graag op.

Het stuk Neelie! definieert Neelie Kroes volgens u “via de mannen die ze heeft bewonderd, geneukt en/of vernederd. Nogal wat (niet alle, stil maar) machtige mannen lijken het logisch te vinden dat ze met een vrouw kunnen doen wat ze willen. Aan ze zitten, dus. Seks en sekse bepalen het meisje, wat haar kwaliteiten ook zijn – en Neelie! onderschrijft dat. Dat is sowieso bespottelijk, maar het is eens zo wrang omdat we dezer dagen leven met de affaire-Weinstein.” We zijn het vanzelfsprekend eens met uw observatie dat seksuele intimidatie helaas nog altijd aan de orde van de dag is. Maar wij zijn het niet eens met de stelling dat Neelie Kroes in NEELIE! alléén gedefinieerd wordt ‘via de mannen’. De Neelie Kroes in NEELIE! is integendeel een krachtige vrouw die wil werken, zelfstandig blijven en ook een gezin wil stichten in een tijd dat deze combinatie helemaal niet voor de hand lag.

Het personage Neelie in het toneelstuk wordt ook gedefinieerd door haar karakter, haar ambitie, haar intellect. Neelie’s weg naar de top is een weg geweest door een mannenwereld in een tijd waarin (de meeste?) mannen overtuigd waren van hun macht en superioriteit ten opzichte van vrouwen. Zeker in de jaren zestig, zeventig en tachtig (en nog steeds?). Neelie Kroes heeft met haar karakter, ambitie, talent, intellect en ja, ook haar sekse en seksualiteit, aan die macht gemorreld. Het toneelstuk NEELIE! schetst hiermee ook een tijdsbeeld van het naoorlogse Nederland en hoe Neelie Kroes zich in die tijd staande wist te houden.

U schrijft ook: “Neelie Kroes is een legendarische politica die bewees dat geen vrouw onderdoet voor een man, inclusief machtshonger en onbesuisde beslissingen. Daarnaast claimde ze het recht om zich niet te excuseren voor haar uitbundige uiterlijk – leer daarvan, mannen in pakken!” Dit beeld herkennen wij helemaal; juist in ons stuk NEELIE!. De machtshonger, de onbesuisde beslissingen, het uitbundige uiterlijk. Het zit allemaal in het toneelstuk. Inclusief de vele kostuumwissels van kleurige jasjes, broches en hakken. Zoals Neelie in NEELIE! zegt: “Ik hoef mijn werk toch niet in een grijze pij te doen?” Is dat een excuus voor haar uiterlijk? Nee, zij doste zich uit zoals ze zelf wilde; eigenzinnig voor die tijd. Maar botste daarbij op onbegrip en vragen uit de ‘mannenwereld’. In NEELIE! slaat zij dan ook krachtig van zich af en gaat zij, zoals Bram Peper in het toneelstuk zegt “haar goddelijke eigen gang.”

Dit alles neemt niet weg dat wij begaan zijn met wat u is overkomen met Claude Lanzmann.

Vriendelijke groeten,
Namens Theatergroep Suburbia