Responsive image

"Het wordt in ieder geval kleurrijk"

In Theatermagazine Scenes verscheen een interview met Simon Heijmans.

"Simon maakt de komende jaren nieuwe voorstellingen voor Theatergroep Suburbia. Simon had al langere tijd een idee voor een nieuwe productie maar opeens was daar een pandemie. Hij gooide weg wat hij had en begon opnieuw. Dat werd de locatievoorstelling Nu. Heijmans maakt de voorstelling al repeterend.

Er is nu nog geen script maar kun je toch iets over het thema van de voorstelling vertellen?
“We gaan in de eerste week met mensen uit Almere in gesprek en daarna ga ik met Yara Alink en Ayrton Fraenk, beide makende acteurs, vijf weken de repetitieruimte in. Het kan nog alle kanten opgaan, van rouwshow tot feestmoment, maar het wordt in ieder geval kleurrijk. We spelen de voorstelling op het binnenplein van La Defense. Dat is een futuristische plek bij het belastingkantoor in Almere. Omdat er gekleurd folie op de gevels zit veranderen de muren van kleur bij een wisselende invalshoek van de zon. 

Waarom heet de voorstelling Nu?
“Ik denk dat we op een poëtische manier terugkijken om daarna door te gaan. De wereld is zo veranderd dat ik de tijd even wil stollen. Theater gaat voor mij vaak over een kantelmoment en daar zitten we midden in. Het lijkt me leuk om dat te vangen in een voorstelling. Nu is minder plotgedreven dan mijn eerdere werk, dat is best spannend. 

Dit is ook de manier waarop jij podcasts maakt.
“Ja, ergens beginnen en niet weten waar het heengaat. Het is een soort breiwerk, de ene lus haakt aan de andere. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat we iets moois gaan maken. Hoe ik werk verschilt. Ik voeg me naar het verhaal of idee. Ik moet het vertellen in de vorm die het beste past. Dat kan een voorstelling zijn maar ook een podcast, film of serie.”
De podcast “De brand in het landhuis” werd verkozen tot beste podcast van 2019. Wat stond er in het juryrapport? 
Simon lacht hartelijk. “Dat weet ik niet meer. Ik zat in Colombia en was niet bij de prijsuitreiking. Wat ik vaak hoor is dat mensen het verhalende aspect goed vinden en de opbouw van het verhaal.”

Ik vind je taalgebruik mooi.
“Dank! Daar heb ik ook veel zorg aan besteed. Een recensent schreef ‘Heijmans weet hoe hij een verhaal moet vertellen’. Dat is iedere keer weer vechten en zwoegen hoor.”

Maak je nu ook weer een podcast, the making of “Nu”?
“Nee daar heb ik zeker over nagedacht en ik heb het eerder gedaan maar dat doe ik nooit meer. Dat is zo veel werk! Ik heb wel daaraan gerelateerde ideeën over marketing voor de voorstelling.”

Je maakte eerder een voorstelling en een podcast over eenzaamheid. Beschouw jij jezelf als een geëngageerde maker?
Ja maar ik ben niet activistisch. Ik heb veel gelezen over eenzaamheid. Mijn manier om daar iets in te betekenen is er een voorstelling of podcast over te maken zodat de problematiek voelbaar wordt. Het verhaal van fictieve mensen kan een probleem dichterbij brengen. Al mijn voorstellingen gaan over emoties van mensen en hoe we daar mee worstelen.

Waar heeft dat mee te maken denk je?
“Goeie vraag. Ik ben opgegroeid met allergieën en lag vaak in het ziekenhuis. Ik nam niet echt deel aan het leven, dat kon niet. Ik vond mezelf altijd al een gevoelsmens, een  mensenmens. Iemand voor diepe vriendschappen en grote liefde. Het voelde zo maar het kon praktisch niet. Ik kon niet bij kinderen met een hond spelen, ik kon nergens blijven eten.”

Dus je was letterlijk én figuurlijk een gevoelige jongen.
“Ja. Ik zat veel in mijn hoofd. Nu kan ik dat vormgeven door verhalen. Tot mijn 17e woonde ik in Brabant. Ik zeg wel eens dat ik in Brabant ben geboren om er weg te gaan. Toen ik naar de toneelschool ging ontmoette ik mensen die ook een grote gevoelswereld hadden, ik kon daar banden mee aangaan. Ik kon mezelf gaan worden en dat proces is nog steeds gaande.”

Waarom koos je voor Suburbia? 
“Hun vraag was zo sympathiek. Ze zeiden dat ik iets kan wat zij niet kunnen en dat ik totaal iets anders maak dan wat zij doen. Ik mag voorstellingen maken en zij faciliteren. Veel makers van mijn leeftijd zitten in de molen van een eigen stichtinkje. Ze moeten per project geld aanvragen en dat lukt niet altijd. Voor mij heeft de continuïteit van een gezelschap als Suburbia me nu al gebracht dat ik weg kon gooien wat ik had en opnieuw kon beginnen. Het geeft me de vrijheid om mooiere verhalen te maken en ook de mogelijkheid om bezig te zijn met mijn ontwikkeling.” 

De locatievoorstelling Nu is te zien bij Theatergroep Suburbia van 1 t/m 19 september in La Defense in Almere."